MEDUSA / ANCAK YAZGIDIR BU!

"The blood jet is poetry and there is no stopping it." Sylvia Plath Quote

... off off yilan derili dokunaç "yok aramizda oyle bir sey"
Plath, annesi Aurelia'nın nefretle izlediği hayattaki rolününün, kendisini de kafeslediğini görmekte: yalnız başına ayakta kalmak zorunda, fedakar ve cefakar anne rolünde...
Hayatini kontrol eden anne figurunu mitoloji Tanricasi Medusa (insanlari tasa ceviren bir canavar imgesi) ile ozdeslestirir.
There are many religious references where Plath portrays her mother’s dominance ‘your unnerving head – God ball’. ( hevesini kiran bir dinsel otorite simgesidir)
Sivvy'ciğim, annesinden gonderilen tum mektuplari yakarak yokeder.


Medusa / Sylvia Plath
Off that landspit of stony mouth-plugs,
Eyes rolled by white sticks,
Ears cupping the sea's incoherences,
You house your unnerving head -- God-ball,
Lens of mercies,
Your stooges
Plying their wild cells in my keel's shadow,
Pushing by like hearts,
Red stigmata at the very center,
Riding the rip tide to the nearest point of
departure,

Dragging their Jesus hair.
Did I escape, I wonder?
My mind winds to you
Old barnacled umbilicus, Atlantic cable,
Keeping itself, it seems, in a state of miraculous
repair.

In any case, you are always there,
Tremulous breath at the end of my line,
Curve of water upleaping
To my water rod, dazzling and grateful,
Touching and sucking.
I didn't call you.
I didn't call you at all.
Nevertheless, nevertheless
You steamed to me over the sea,
Fat and red, a placenta

Paralyzing the kicking lovers.
Cobra light
Squeezing the breath from the blood bells
Of the fuchsia. I could draw no breath,
Dead and moneyless,

Overexposed, like an X-ray.
Who do you think you are?
A Communion wafer? Blubbery Mary?
I shall take no bite of your body,
Bottle in which I live,

Ghastly Vatican.
I am sick to death of hot salt.
Green as eunuchs, your wishes
Hiss at my sins.
Off, off, eely tentacle!

There is nothing between us.

Poet: Sylvia Plath
Poem: Medusa
Volume: The Collected Poems
Year: Published/Written in 1960


***
"Yok boyle birsey yok "diyen Nilgun'de Anne figurunu hicledigi ve gecmisini kackinlikla ozdeslestiren bir simd' i ve bulanik bir gelecek duyumundan bahsediyor

Savaşırdım kovmaya çifte yetkeyi/ Hiçlemeye annemi ve uykuyu,
... Yok böyle birşey yok!/ Sunduğun sağaltımı kaçkın bir geçmiş,
şimd'i-
Beni aşağılayan sarsan / Aşan bizleri mor birliktelik.


ANCAK YAZGIDIR BU!
Sen ne getirdin bana çocukluğundan?
Şen kahkahalar ulumalar dona kalmalar mı?
Üzüncün senin hangi çağrışımlara uzandı
benim eskil saatlerimde?
Geçmişsiz ve geleceksiz suç sevinçleri,
deniz kıpırtılarınca yürek dalgalanmaları?
Titreyerek uçurulan köpükten balonlar,
anlık aşkın tasarımlar mı?

Nasıl bir ak konutun isteklendiricisi oldun
__________ anılarıma düz baktıran-
Ah, ben pembe fistanımla kuşanırdım,
Dantelalı tafta yumuşaklıkta.
Savaşırdım kovmaya çifte yetkeyi,
Hiçlemeye annemi ve uykuyu
Öğle sonlarından ürkünç odaların!

Diledim mi yanında tümden var olmayı an için
ve birkaç sonrasında hiç yokmuşçasına
beklememeyi bir şey çevremdekilerin uyumundan
başkaca?

Yok böyle birşey yok!
Sunduğun sağaltımı kaçkın bir geçmiş,
Sayrılık tutsağı bir gelecek duyumu bulanık,
sisi varlığının üzünç kanıtı bir vaktin
şimd'i-
Beni aşağılayan sarsan
Aşan bizleri mor birliktelik.

EYLÜL, 1977
NİLGUN MARMARA
_